Gmina Miłoradz położona jest w dolinie Wisły i Nogatu na Żuławach Wiślanych w powiecie malborskim, województwie pomorskim. Wykopaliska archeologiczne świadczą o osadnictwie w tych okolicach sięgających tysięcy lat przed naszą erą. W średniowieczu tereny doliny Wisły i Nogatu, jako przygraniczne zamieszkane były przez Prusów, Pomorzan i Polaków, a trwały charakter lokacyjny dała im krzyżacka akcja kolonizacyjna. Choć lokację na prawie chełmińskim wsi Miloradesdorsf (8 sierpnia 1321 roku) nadał wielki mistrz zakonu krzyżackiego Werner von Olsen, to nazwa wskazuje na jej przedwiecznego właściciela o słowiańskim imieniu Milorad. Szczątkowo zachowane dokumenty z tamtego czasu wzmiankują pod rokiem 1323 o proboszczu z Miłoradza. Potem na długie dziesiątki lat zapada archiwalna cisza, a niemym świadkiem tamtych zamierzchłych czasów jest kościół p.w. Michała Archanioła, będący świątynią dla dzisiejszych mieszkańców wsi. Na przestrzeni wieków tereny te zamieszkiwane były przez ludność wielu narodowości i wyznań. W okresie wczesnego średniowiecza zaludniane były zarówno przez ludność słowiańską, jak i pruską. Swoje piętno na tych ziemiach odcisnęli krzyżacy administrujący teren Żuław do 1466 r. Po wojnie trzynastoletniej cały obszar Żuław znalazł się w granicach państwa polskiego. Wtedy to swobodny szlak wodny zintensyfikował kontakty z Zachodem co ułatwiło przepływ idei, przede wszystkim religii luterańskiej. Równocześnie zwiększyły się kontakty z zachodem. I choć na Żuławach Malborskich katolicyzm stanowił nadal religię państwową, jednak luteranie stanowili większość. W XVI wieku napłynęła nowa fala osadników – z Niderlandów, prześladowanych w swoim kraju z powodu przyjętego wyznania. Mennonici przynieśli ze sobą bardzo wysokie umiejętności rolnicze oraz udoskonalenie metody melioracji. Zachowały się też do dziś liczne zabytki ich specyficznego budownictwa – domy podciśnieniowe oraz urządzenia hydrotermiczne.

Wojny polsko-szwedzkie w pierwszej połowie XVII wieku oraz wojna północna 1703-1717 r. i liczne przemarsze wojsk pruskich, rosyjskich i polskich w latach 1756-1763 spowodowały pewne zniszczenia, jednak mieszkańcy szybko naprawiali powstałe uszkodzenia systemu melioracyjnego i odbudowywali gospodarkę, tak że do końca I Rzeczpospolitej Żuławy były jednym z regionów najbardziej rozwiniętych gospodarczo.

W wyniku I rozbioru Polski w 1772 r. teren całego obecnego powiatu malborskiego został zajęty przez państwo pruskie. Zmiana przynależności państwowej spowodowała m.in. zmniejszenie liczebności mennonickiej. Surowe zasady tej religii (skrajny pacyfizm, zakaz noszenia broni, zakaz składania jakichkolwiek przysiąg) spowodowały prześladowania ze strony militarystycznego państwa, a w ich wyniku emigrację znacznej części mennonitów w rejon Morza Czarnego. W XIX wieku nastąpił dalszy rozwój ekonomiczny tego terenu, do czego przyczyniła się poprawa komunikacji – budowa dróg i kolei, w tym – gęstej sieci kolejek wąskotorowych, docierających do większości miejscowości w gminie łączących je z większymi miastami regionu - Malborkiem i Tczewem. Powstały też pierwsze folwarki z charakterystyczną dla nich zabudową. Rozwinęło się przetwórstwo rolne, m.in. młynarstwo oraz cukiernictwo, a także tkactwo i przemysł materiałów budowlanych (cegielnie).

Po I wojnie światowej decyzją zwycięskich mocarstw utworzono Wolne Miasto Gdańsk, którego granice sięgały do Nogatu, obejmując m.in. obecną Gminę Miłoradz; teren na wschód od Nogatu pozostał częścią państwa niemieckiego.

W okresie II wojny światowej wycofanie się wojsk niemieckich przed Armią Czerwoną spowodowało ogromne zniszczenia. Niemcy przerwali wały przeciwpowodziowe, zalewając większą część Żuław. Nastąpiły też ogromne migracje ludności. Zaludnienie Żuław, liczące przed wojną ponad 100 tys., w 1945 r. wynosiło tylko około 30 tys. osób, z czego około 26 tys. deklarowało narodowość niemiecką i zostało wysiedlone. Na te tereny kierowano osadników z Pomorza oraz tzw. repatriantów ze wschodnich terenów II Rzeczpospolitej. Nowi mieszkańcy nie mieli doświadczenia w gospodarowaniu w takich warunkach środowiska przyrodniczego, więc mimo zrekonstruowania zniszczonego systemu melioracyjnego i przeciwpowodziowego poziom rolnictwa obniżył się. Nie poprawiło sytuacji utworzenie dużych gospodarstw państwowych (PGR-ów).

Skutkiem starego systemu i przemian polityczno-gospodarczych ostatnich dziesięcioleci jest dzisiejsza niezaradność ludności popegeerowskiej wsi i bezrobocie strukturalne sięgające 40% w gminie Miłoradz. Źródeł utrzymania mieszkańcy upatrują w indywidualnym rolnictwie, usługach świadczonych „dla miasta” oraz w dużej mierze w zasiłkach socjalnych, rentach i emeryturach.

Internet w Miłoradzu ? Zadzwoń do nas lub wejdź na stronę

Internet Malbork Piorun - Internet i telewizja TV w Malborku i powiecie Malborskim