- „Dnia 22 stycznia br. Pomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał decyzję o umorzeniu (ze względów formalnych) postępowania wznowieniowego w sprawie wydanej przez PWKZ decyzji o pozwoleniu na roboty budowlane przy zabytkowym moście w Tczewie” – czytamy w komunikacie Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. – „PWKZ stoi na stanowisku, że inwestor - Powiat Tczewski powinien wystąpić do Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o nowe pozwolenie konserwatorskie, z uwagi na upływ terminu ważności poprzedniego pozwolenia konserwatorskiego. Powinien uzupełnić dokumentację o projekt niedestrukcyjnej rozbiórki tj. demontażu przęsła ESTB z jego przeniesieniem i ekspozycją w innym miejscu oraz z projektem konserwacji 4 zabytkowych przęseł z 1912 roku. Powiat Tczewski złożył odwołanie od decyzji umorzeniowej PWKZ do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. PWKZ nie zmienił swojego stanowiska w sprawie wpisanych do rejestru zabytków przęseł ESTB, będących częścią substancji zabytkowej tczewskiego mostu. O ich odpowiedniej kondycji i możliwości ekspozycji świadczy m.in. ekspertyza wykonana przez Politechnikę Gdańską”.

Igor Strzok wskazuje, że ekspertyza wykonana jesienią 2020 roku przez zespół doświadczonych projektantów konstrukcji mostowych z Politechniki Gdańskiej pod przewodnictwem kierującego Zakładem Dróg i Mostów Wydziału Budownictwa Lądowego PG, prof. Krzysztofa Żółtowskiego w sposób bardzo precyzyjny określiła stan pozostałości (jeszcze nie do końca zniszczonego przez Starostwo Powiatowe w Tczewie) ostatniego przęsła ESTB typu ciężkiego z mostu w Tczewie.

- „W toku prac badawczych na moście oraz w Gdańsku (na elementach przetransportowanych z budowy), określono stan poszczególnych części składowych prefabrykowanego przęsła. Wnioski z badań i analiz są jasne. Przęsło ESTB, wpisane do Rejestru Zabytków w 2016 roku na wniosek Starostwa w Tczewie, o którego wykreślenie nikt nigdy nie zawnioskował, może być zdemontowane, czyli rozebrane niedestrukcyjnie i odtworzone poprzez montaż w innym miejscu” – czytamy w komunikacie. – „Stan konstrukcji na to pozwala. Można je przenieść w inne miejsce w całości, co jednak zdaniem autorów ekspertyzy byłoby nieuzasadnione z powodu wyższych kosztów, lub w 2 częściach (co proponują). Możliwe jest też rozkręcenie w kilku miejscach i przenoszenie mniejszych sekcji. Pozostałość ostatniego z 2 przęseł, (zniszczona już na długości około 15 metrów, w tym pozbawiona jednej z 2 sekcji podporowych) nie może w obecnym stanie pełnić funkcji konstrukcyjnych, czyli przenosić obciążeń, do których została zaprojektowana w 1943 roku, a następnie w 1945 i 1957. Może jednak i to po wykonaniu zabiegów antykorozyjnych, stanowić eksponat muzealny, spełniając funkcję ekspozycyjną. Do takiej funkcji przewiduje ten zabytek PWKZ. Przęsło, po przeniesieniu na ląd i konserwacji byłoby w stanie przenosić obciążenia od ruchu pieszych. Najbardziej skorodowanymi i nieodwracalnie zniszczonymi elementami mostu są...polskie powojenne elementy tworzące tzw. pomost drogowy, czyli podkład jezdni nałożonej na konstrukcję pierwotnego, ażurowego od dołu mostu kolejowego. Czyli najbardziej skorodowanymi są składniki pozbawione wartości zabytkowej: historycznej i naukowej. Starostwo w Tczewie a za nim wyżej wspomniani autorzy ataków na PWKZ nie chcą - lub co chyba jeszcze gorsze - nie potrafią dostrzec ewidentnej dla każdego nie tylko inżyniera, ale i absolwenta technikum różnicy pomiędzy "funkcją konstrukcyjną" przęsła mostowego a "funkcją ekspozycyjną".