Niestety coraz częściej dochodzi do sytuacji, gdy świadkowie przykrych zdarzeń kompletnie nie reagują udając, że nic nie zauważyli i nic się nie stało. Nie udzielają pomocy osobie potrzebującej, szczególnie w tzw. tłumie, wychodząc z założenia, że inni powinni to zrobić. Pochłonięci własnymi sprawami, w nieustającym pędzie, z brakującym wolnym czasem nie zauważają kłopotów ludzi wokół siebie. Bo łatwiej jest odciąć się od rzeczywistości, która jest niewygodna? Czy może dlatego, że żyjemy w czasach hedonistycznych i uznawanie własnych przyjemności oraz unikanie przykrości jest najwyższym dobrem człowieka? Czy takie podejście będzie stawało się coraz powszechniejsze?

PRL – to były czasy.

Często słyszymy w rozmowach z innymi, że tęsknią na czasami PRL – u. Za czym? Za długimi kolejkami przed sklepami, kartkami żywnościowymi, talonami czy pustymi sklepowymi półkami? A może za ograniczeniami, propagandą sukcesu i pochodami 1 – majowymi? Zdecydowanie nie za tym. Tęsknią za atmosferą tamtych lat. Za wzajemną solidarnością, życzliwością, społecznymi więzami, które w obecnych czasach powoli zanikają.

Tymczasem w Malborku.

Napisał do nas „Zatroskany mieszkaniec os. Południe”, który był świadkiem pewnego zdarzenia. Zdarzenie miało miejsce w środę, 11 marca br. około godziny 18.30 na osiedlu Południe w Malborku, w okolicy „Trzech Budek" pomiędzy ulicą Kotarbińskiego, a Michałowskiego.

- „Idąca do sklepu starsza osoba przewróciła się na chodnik, pierwszych kilka osób, które ją minęły, w ogóle nie zareagowały. Zareagował dopiero mężczyzna idący z psem, który udzielił poszkodowanej pierwszej pomocy oraz wezwał pogotowie. Później pomógł mu jeszcze jeden pan, którego akurat nie kojarzę. Całe zdarzenie obserwowałem z okna swojego mieszkania. Wiem również, że ten pan jest żołnierzem w jednostce w Malborku i ma na imię Michał” - w ten sposób opisał całe zdarzenie. „Takie czyny powinno się nagłaśniać I chwalić, a potępiać wszechobecną znieczulicę” - dodaje.

Aż serce rośnie, gdy czyta się o takich ludziach. Brawo, panie Michale. Dzięki Panu i Pana postawie tli się iskierka nadziei, że jednak nie dla wszystkich zobojętnienie i znieczulica są powszechną normą.