To niezwykła sytuacja, że podmiot, który funkcjonuje zaledwie od niespełna trzech miesięcy, otrzymuje środki na realizację projektu w formie cyklicznej, czyli aż na dwa lata. To dla nas duże wyróżnienie. Merytoryczną bazę projektu opracowała Beata Grudziecka - malborska ceramiczka.

Projekt zakłada powrót do kontynuowanych przez wieki tradycji ceramicznych. Krzewienie wiedzy połączone z praktycznymi działaniami rękodzielniczymi, niewątpliwie przyczyni się do wzrostu znaczenia niematerialnego dziedzictwa kulturowego, zgodnie z Konwencją UNESCO z 2003 roku.

W czasach Prus Królewskich Malbork był jednym z trzech najsilniejszych ośrodków garncarskich, a dzięki źródłom historycznym, możemy wskazać dokładne miejsca, w jakich istniały warsztaty rzemieślnicze. Garncarstwo przez wieki ewoluowało. Za sprawą wpływów niderlandzkich, w XIX w. wytworzył się tu charakterystyczny, ceramiczny żuławski design, któremu powojenna zawierucha położyła niemal całkowity kres. Ostatnie lata dały jednak nadzieję na reaktywację tradycji ceramicznych.

Wydaje się naturalnym dbać o to co zostało, rozszerzać wiedzę i umiejętność wytwórstwa, a także wykształcić grupę osób, które w przyszłości przekażą ją szerszemu gronu odbiorców, z odpowiednim przesłaniem.